Het verslag van de marathon

Zondag liep ik een marathon uit. Vandaag doet mijn rechtervoet pijn, mijn rechterdijspier en de plooi van mijn knieën. Een relaas…

De dagen voor de marathon waren niet ideaal. Op het werk was er vanalles te doen, en ik kon pas de allerlaatste vlucht naar Berlijn nemen (aankomst om 21u00; eten om 22u00; in bed om 23u30). Van de zenuwen sliep ik goed 5u. Goedroen’s reactie ’s ochtends: “Och, Lieven, zo moe dat jij eruit ziet”. Zie de foto hierboven, geen verdere commentaar. En dit was na de belabberde voorbereiding, met de ontstoken knie en de gedwongen maand rust. Maar goed, voor ongeveer 40€ per km sponsoring doet een mens al wat.

Mijn doelstellingen waren bescheiden: ik wou niet opgeven en ik hoopte niet met een blessure te eindigen. Zoals je wist, had ik mijzelf 5u gegeven. De suboptimale voorbereidingen hadden de ambitie -wisely- getemperd.

Maar wat is de Marathon van Berlijn een plezier om te lopen. Zelfs op km 35, het mentaal zwaarste punt. Overal langs het parcours staan massa’s toeschouwers, die iedereen blijven aanmoedigen. Ze slepen hun muziekinstrumenten buiten en entertainen het publiek en de lopers. Ik zag samba-groepen, big bands, een heus avant-garde jazz ensemble, rockgroepen, zelfs een punkgroep. Een eenzame drummer. Hippies met tamboerijnen. Het weer was prachtig, een staalblauwe hemel, stralende zon (misschien iets te warm om te lopen). Ik liep tussen veel lopers -evidemment- maar ook tussen clowns, rode-bloedlichamen, Asterix en Obelix (met menhir op de rug), ballet-danseressen met roze tutu’s, Victoriaanse madammen met hoepelrok en parasol. En veel collega’s waren zoals mij zichtbaar aan het fondsenwerven, vooral voor Britse NGO’s.

Ik was gekomen met Joris en Manu. Hun beider vrouwen en Inge stonden ons op te wachten op km 20, km 32 en km 42. Ook zij hadden, in het doorkruisen van Berlijn, hun plezier gehad.

We startten in vak H. Joris sprong weg, ik hield het bij “starten op het gemakske, we zien dan wel”. De eerste kilometers waren moeilijk. Door het vele volk moest ik hard opletten en veel ontwijkmanoevres uitvoeren. Daardoor ging het trager dan verwacht. Vanaf km 10 begon het wat gemakkelijker te lopen. Berlijn is een mooie stad. De sfeer was uitstekend. Het weer fantastisch. Op km 20 even zwaaien naar de meisjes.

Tegen km 28 begon het moeilijker te gaan. Ik moest plots heel hard plassen. Die stop was dodelijk. Mijn linkerknie deed pijn en ik geraakte niet meer in het ritme. Tegen km 32 was de pijp uit. Ik dacht “ai, dit gaat nog lang duren” (en het duurde ook nog lang). De hartslag verhoogde zienderogen en ik recupereerde amper. De meisjes opnieuw zien hielp, maar ik kon niet meer dan tegen 8 per uur verder lopen. Ik had nog het wezen om veel te blijven drinken ook al had ik geen dorstgevoel meer (daardoor valt de verzuring nu wel mee). Eten lukte niet, mijn maag pruttelde tegen. Man, dat laatste anderhalf uur was pijnlijk. Niet alleen bij mij. Ik zag er heel wat stoppen, stappen, overgeven, stretchen, aan de kant zitten, massage krijgen. Een ambulance op het parcours. Ik zat duidelijk niet in het segment van de fantastische marathonlopers.

Joris was duidelijk het best getraind. Hij liep de marathon uit in 4u14. Ik in 5u01. Manu in 5u04. Op een manier ben ik heel tevreden, ik finishte de 42,195 km en dat zonder blessure. Langs de andere kant weet ik dat het beter kan (de knie in augustus, het werk tot op het laatste moment). Het smaakt naar meer. Het vraagt om verder te gaan. De marathon was heel erg leuke ervaring.

De volgende afspraak is 22 april 2012, de marathon van Antwerpen. Wie doet er mee? Ik zoek een team van 10 om met vijf gesponsord naar Antwerpen te trekken, opnieuw voor kinderen met een handicap in Afrika. Aangezien Berlijn zo een genot was, doe ik volgend jaar zeker weer mee. Contacteer mij indien interesse. Zij die mij financieel hebben gesteund, zijn bijzonder bedankt. Het hielp echt door bij elke kilometer (allez, een kilometer is erg lang na 35km, dus elke 100m) te denken aan de steun die is gegeven.

Zij die nog willen sponsoren (diegenen die zeker wilden zijn dat ik de marathon zou uitdoen), kunnen dat nog steeds. Stort uw gulle bijdrage op de rekening van IF Child Help 738-0197170-88 met als mededeling 110925 (de datum van de marathon). Giften vanaf 1€ per km zijn fiscaal aftrekbaar (eigenlijk vanaf 40€, maar 42,195€ ligt daar dicht bij).

En oh ja, ik kreeg een medaille, maar die ben ik ondertussen al kwijtgespeeld.

Marathon (lees dit even)

Ok, het eerste wat ik dacht na mijn laatste echt lange loop (34 km) was: “en de marathon is nog eens een toerke rond het (fantastisch mooie) Alster meer“. Een uur later, fris gewassen en een beetje gerecupereerd, dacht ik: “dit kan ik”.

Ik loop natuurlijk niet zomaar een marathon. Zo afzien moet een doel hebben. Al lopend – en ik weet, mijn brein functioneert ongetwijfeld niet naar behoren tijdens het lopen – bedacht ik het volgende:

Ik heb in 2006 mede een vereniging opgericht voor steun aan kinderen met een handicap in ontwikkelingslanden: IF Child Help Belgium. Als ik nu 100 man vind die elk 1€ geven per kilometer die ik loop, dan kan ik een verpleegster in een van onze projecten 1 jaar betalen. Als motivatie om die 42,195 kilometer uit te lopen kan dat tellen. En als ik dat elk jaar doe, kan ik continue 1 verpleegster in dienst houden. 5u afzien en 100 kinderen (want dat is wat ze als capaciteit aankunnen) geholpen, wat een added value.

Als ik 10 lopers vind, kan ik zo 10 verpleegsters in dienst nemen. Maar misschien is dat voor volgend jaar (17 april: Marathon van Antwerpen). Vind ik slechts 1 donor die 1€ per km geeft, kan ik 1 shunt kopen (noodzakelijk om een levensreddende operatie te doen). Dat is ook al de moeite, maar dan betaal ik misschien toch liever zelf de shunt dan 5 uur af te zien :). Geeft iemand 100€ per km in een keer, dan mag die een speciaal verzoek doen.

Crisis of niet, stort uw gulle bijdrage op de rekening van IF Child Help 738-0197170-88 met als mededeling 110925 (de datum van de marathon). Giften vanaf 1€ per km zijn fiscaal aftrekbaar. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd en hoe meer pijn in mijn kuiten en voeten en knieën… Over de kosten van mijn deelname moeten jullie je geen zorgen maken, die heb ik al betaald (deelname, hotel, vlucht).

Ik dank jullie!